بدون شک «پیروزی انقلاب اسلامی، انگیزه ی اصلی رژیم بعثی عراق برای حمله به ایران اسلامی بوده است. در فصل اول این کتاب (که تحت عنوان فوق نوشته شده است) ضمن بیان مختصری از سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در منطقه، بهانه های بی اساس عراق در مورد حمله به ایران مطرح شده است. نویسنده، در این کتاب، ضمن بررسی پیشینه ی روابط مرزی ایران و عراق و لغو یک جانبه ی عهدنامه ی ۱۹۷۵ توسط عراق، نشان داده است که وزارت امور خارجه ایران در تمام مراحل، سیاست حسن همجواری را پیش گرفته است و نسبت به رد ادعاهای مغرضانه ی عراق از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است. همچنین با ارائه ی اسناد و مدارک، نقض حقوق بین المللی انسانی در جنگ توسط رژیم عراق اثبات شده است. در ضمیمه ی اول، تجاوزات عراق به حریم جمهوری اسلامی ایران پیش از آغاز جنگ و موارد اعتراض ایران جمع آوری شده و تحلیل کوتاهی نیز از آنها به عمل آمده است. ضمیمه ی دوم، ۴۲۵مورد تجاوزات عراق علیه ایران را، در فاصله ی چهار ماه قبل از شروع جنگ، فهرست وار ارائه کرده است.
