محمود مسلمی عقیلی.- تهران: چاپخانه سپهر، ۶۳.۱۳۵۹ ص.

نویسنده، پس از ذکر مقدمه و کلیاتی در زمینه ی تألیف کتاب، در بخش اول در مورد اروندرود و موقعیت تاریخی و جغرافیایی آن و تشریح عهدنامه های سرحدی منعقده بین ایران و عثمانی، و ایران و عراق (شامل عهدنامه ارز روم، ایران و عثمانی و عهدنامه ی سرحدی ۱۳۱۶ ایران و عراق و پروتکل ضمیمه ی آن) صحبت می کند. بخش دوم در مورد اعلام بی اعتباری عهدنامه ی سرحدی ۱۳۱۶ شمسی توسط ایران، طرح موضوع توسط عراق در سازمان ملل متحد، نظر دولت عراق نسبت به قرارداد سرحدی ۱۳۱۶ و اعلام بی اعتباری آن توسط ایران، قطع روابط دیپلماتیک ایران و عراق در آذرماه ۱۳۵۰ و برقراری مجدد این روابط در مهرماه ۱۳۵۲ و دلایل حقانیت ایران در لغو یکجانبه ی عهدنامه ی سرحدی ۱۳۶۱ است. بخش سوم، اعلامیه ی مارس ۱۹۷۵ ایران و عراق، بررسی اجلاس های وزاری امور خارجه ی سه کشور ایران، عراق و الجزایر بعد از موافقتنامه ی الجزیره، قانون عهدنامه ی مربوط به مرز دولتی و حسن همجواری بین ایران و عراق را مورد بررسی قرار داده، بر جایگزینی قدرت در خلیج فارس نظری می افکند.

[ صفحه ۱۱۹]

انتهای پیام/